EdE JPII nr 62_ 28 czerwca 2021 - koniec...
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Wejdźmy, umiłowani Bracia i Siostry, do szkoły świętych, wielkich mistrzów prawdziwej pobożności eucharystycznej. W ich świadectwie teologia Eucharystii nabiera całego blasku przeżycia, «zaraża» nas i niejako «rozgrzewa». Posłuchajmy przede wszystkim Najświętszej Dziewicy Maryi, w której tajemnica Eucharystii jawi się bardziej niż w kimkolwiek innym jako tajemnica światła. Patrząc na Nią, poznajemy przemieniającą moc, jaką posiada Eucharystia. W Niej dostrzegamy świat odnowiony w miłości. Kontemplując Ją wziętą do Nieba z duszą i ciałem, dostrzegamy skrawek «nowych niebios» i «nowej ziemi», które otworzą się przed naszymi oczyma wraz z powtórnym przyjściem Chrystusa. Tu na ziemi Eucharystia stanowi ich «rękojmię» i, w pewnym sensie, antycypację: Veni, Domine Iesu! (Ap 22, 20).
W pokornym znaku chleba i wina, przemienionych w Jego Ciało i Jego Krew, Chrystus wędruje razem z nami, jako nasza moc i nasz wiatyk, i czyni nas świadkami nadziei dla wszystkich. Jeżeli wobec tej tajemnicy rozum doświadcza własnych ograniczeń, to serce oświecone łaską Ducha Świętego dobrze wie, jaką przyjąć postawę, zatapiając się w adoracji i w miłości bez granic.
Uczyńmy naszymi uczucia św. Tomasza z Akwinu, doskonałego teologa i zarazem gorliwego kantora Chrystusa eucharystycznego; pozwólmy, aby i nasza dusza otworzyła się w nadziei na kontemplację celu, do którego tęskni serce spragnione radości i pokoju:
Bone pastor, panis vere,
Iesu, nostri miserere...
Dobry Pasterzu, prawdziwy Chlebie,
Jezu, zmiłuj się nad nami:
nakarm nas i strzeż,
doprowadź nas do wiecznych dóbr
w krainie żyjących.
Ty, który wszystko wiesz i możesz,
który nas karmisz na ziemi,
wprowadź Twych braci
na ucztę niebieską
do radości Twoich świętych.
W Rzymie, u Św. Piotra, dnia 17 kwietnia 2003, w Wielki Czwartek, w Roku Różańca Świętego, dwudziestym piątym mego Pontyfikatu.
"Zbliżywszy się do Niego..."
- Szczegóły
- Agata
- Kategoria: Dobre Słowo
Czy wierzę, że Bóg niczego przede mną nie zataja, że mówi mi prawdę, bo jest Prawdą?
Czy mam odwagę „zbliżyć się do Niego” i stanąć przed Bogiem w prawdzie i szczerości ze swoimi pragnieniami?
Czy w tej odwadze widać moją zażyłość z Bogiem?
Czy może w tej relacji widać więcej sztucznego formalizmu niż prawdziwej bezpośredniości?
Czy w mojej modlitwie są niesamowite deklaracje, a nie ma realnej obecności?
A może zamknięta w lęku szukam swojej „nory”, w której czuję się bezpiecznie i brak mi odwagi do wyjścia z niej?
Czy umiem odważnie porzucić śmierć i iść za Jezusem ku nowemu życiu?
Prośmy dziś Jezusa o odwagę pójścia za Życiem i budowania prawdziwej zażyłej relacji z Jezusem.
I nie deklarujmy zbyt wiele…
Spotkanie formacyjne
- Szczegóły
- Paweł Januchta
- Kategoria: Zdjęcia
Ostatnie spotkanie formacyjne przed wakacjami poprowadził i Mszę Świętą sprawował ks. Krzysztof Jaskułka, posługujący w Parafii pw. Ducha Świętego w Kielcach. Dziękujemy za czas, słowo i świadectwo. Do rekolekcji zostały już tylko dwa tygodnie!
Zdjęcia: LINK
... ale powiedz tylko słowo
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie.
Czy wierzę w taką moc słowa Boga?
Czy wierzę, że Jezus chce uzdrawiać i może to zrobić swym jednym słowem?
Czy wierzę, że nie ma takiej odległości, której słowo Jezusa nie mogłoby pokonać?
Gdzie potrzebuję, żeby dotarło słowo uzdrowienia? Do mojego ciała? Duszy? Psychiki? Uczuć? Do miejsc zniewoleń i bożków? Do miejsc zniechęceń? Do...
Wołaj!
Wspólnotowo polecaliśmy dziś Jezusowi konkretne osoby, ale przynieśmy jeszcze kolejne, prosząc dla nich o odzyskanie zdrowia. Prosząc z wiarą, w Bogu uznajemy Boga, czyli Kogoś wszechmocnego, dobrego, Kto chce, abyśmy żyli takim życiem, jakiego dla nas i dla innych zapragnął.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze i utkałeś mnie w łonie mej matki.
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Zdjęcia
Czerwcowe spotkanie formacyjne
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Ogłoszenia
Serdecznie zapraszamy na ostatnie w tym roku spotkanie,
podczas którego swoim doświadczeniem wartości modlitwy adoracji podzieli się ks. Krzysztof Jaskułka.
Rozpoczynamy konferencją pt. „Venite adoremus – sprawdzony pomysł na życie.
Plan spotkania:
10.00 - Konferencja
11.00 - Adoracja
11.30 – EUCHARYSTIA
Chodźmy, aby oddać cześć.
Zapraszamy :-)
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
- Szczegóły
- Aleksandra Kułan
- Kategoria: Dobre Słowo
I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić”. Potem dodał: „Tak liczne będzie twoje potomstwo”. Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.
Prośmy dziś Pana o wiarę oraz umiejętność skupiania się na Bożej wierności, która jest większa, niż nasze ograniczenia.
EdE JPII nr 61_ 23 czerwca 2021
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Tajemnica eucharystyczna — ofiara, obecność, uczta — nie dopuszcza ograniczeń ani instrumentalizacji; powinna być przeżywana w swej integralności, czy to w wydarzeniu liturgicznym, czy w osobistym dialogu z Jezusem tuż po przyjęciu Komunii św., czy też podczas modlitwy na adoracji eucharystycznej poza Mszą św. W ten sposób Kościół umacnia się, wzrasta i wyraża siebie takim, jaki rzeczywiście jest: jeden, święty, powszechny i apostolski; lud, świątynia i rodzina Boża; Ciało i oblubienica Chrystusa, ożywiane przez Ducha Świętego; powszechny sakrament zbawienia i hierarchicznie uformowana komunia.
Droga, jaką Kościół kroczy w tych pierwszych latach trzeciego tysiąclecia, jest także drogą odnowionego zaangażowania ekumenicznego. Ostatnie dziesięciolecia drugiego tysiąclecia, zakończonego Wielkim Jubileuszem, skierowały nas w tę stronę, zachęcając wszystkich ochrzczonych do odpowiedzi na modlitwę Jezusa: ut unum sint (J17, 11). Jest to długa droga, z wieloma przeszkodami, które przerastają ludzkie zdolności; mamy jednak Eucharystię i wobec niej możemy wgłębi serca usłyszeć, jakby skierowane do nas, te same słowa, jakie usłyszał prorok Eliasz: «Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga» (1Krl 19, 7). Skarb Eucharystii, który Pan oddał do naszej dyspozycji, zachęca do dążenia ku mecie, jaką jest pełne dzielenie się nią z wszystkimi braćmi, z którymi łączy nas wspólny chrzest. Aby nie utracić tego skarbu, potrzeba jednak poszanowania wymogów wypływających z faktu, że jest on sakramentem komunii w wierze i w sukcesji apostolskiej.
Poświęcając Eucharystii całą uwagę, na jaką zasługuje, oraz dokładając wszelkich starań, aby nie umniejszyć jakiegokolwiek jej wymiaru czy wymogu, stajemy się rzeczywiście świadomi wielkości tego daru. Zaprasza nas do tego nieprzerwana tradycja, która od pierwszych wieków dopatrywała się we wspólnocie chrześcijańskiej strażnika opiekującego się tym «skarbem». Kościół, powodowany miłością, troszczy się o przekazywanie kolejnym pokoleniom chrześcijan wiary i nauki o Tajemnicy eucharystycznej, tak aby nie została zagubiona choćby najmniejsza jej cząstka. Nie ma niebezpieczeństwa przesady w trosce o tę tajemnicę, gdyż «w tym Sakramencie zawiera się cała tajemnica naszego zbawienia».