„Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”.

Mam dużą sympatię do św. Tomasza Apostoła za jego autentyczność i odwagę w wyrażaniu tego, czego potrzebowała jego wiara.

Bo nasza wiara wciąż potrzebuje pokarmu. Pomimo tylu lat bycia w Kościele, we Wspólnocie, czerpania z sakramentów i ze Słowa, to troska o wiarę jest wciąż aktualna. I dobrze jest wiedzieć, co ożywia moją wiarę?

Poruszające były dla mnie słowa o. Krzysztofa Pałysa: "Spotkałem w życiu osoby, które doświadczyły cudów, doświadczyły mocy Bożej, niektórzy z nich nawet zostawali księżmi czy zakonnikami, a po wielu latach wiarę tracili. Wiara to nie jest coś, co jest nam dane raz na zawsze. Należy o nią dbać tak jak o każdy cenny dar".

Dzisiaj pracuje we mnie pytanie: Co ożywia moją wiarę? Jak o to dbam?

Św. Tomaszu, który wiedziałeś, czego potrzebowała Twoja wiara i odważnie o to zadbałeś, módl się za nami.