Aktualności
| 19 Paź 2019; 09:00AM - 03:00PM Spotkanie formacyjne na Wesołej |
| 16 Lis 2019; 09:00AM - 03:00PM Spotkanie formacyjne na Wesołej |
| 07 Gru 2019; 09:00AM - 03:00PM Spotkanie formacyjne na Wesołej |
Duc in altum - 18 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Wynika z tego, że ważne jest odpowiednie wychowywanie i formowanie ludu Bożego, by podchodził do świętych Pism w powiązaniu z żywą Tradycją Kościoła, uznając je za słowo Boże. Kształtowanie takiego podejścia u wiernych jest bardzo ważne z punktu widzenia życia duchowego. Może tu być pomocne przypomnienie stosowanej przez Ojców Kościoła analogii między Słowem Bożym, „które staje się ciałem”, i słowem, które staje się „księgą”. Konstytucja dogmatyczna Dei verbum, nawiązując do starożytnej tradycji, zgodnie z którą „ciałem Syna jest przekazane nam Pismo” – jak twierdzi św. Ambroży – mówi: „Boże bowiem słowa, wyrażone ludzkimi językami, upodobniły się do ludzkiej mowy, podobnie jak niegdyś Słowo Wiekuistego Ojca, przyjąwszy słabe ludzkie ciało, upodobniło się do ludzi”. Tak pojmowane Pismo święte jawi się nam, mimo różnorodności form i treści, jako rzeczywistość jednolita. „Przez wszystkie słowa Pisma świętego Bóg wypowiada tylko jedno Słowo, swoje jedyne Słowo, w którym wypowiada się cały (por. Hbr 1, 1-3)”, jak twierdził wyraźnie już św. Augustyn: „Pamiętajcie, że to samo Słowo Boże rozciąga się na wszystkie księgi, że to samo Słowo rozbrzmiewa na ustach wszystkich świętych pisarzy”.
A zatem za sprawą Ducha Świętego i pod kierunkiem Magisterium Kościół przekazuje wszystkim pokoleniom to, co zostało objawione w Chrystusie. Kościół żyje pewnością, że jego Pan, który mówił w przeszłości, nieustannie przekazuje dzisiaj swoje słowo w żywej Tradycji Kościoła oraz w Piśmie świętym. Słowo Boże przemawia bowiem do nas w Piśmie świętym jako natchnione świadectwo Objawienia, które wraz z żywą Tradycją Kościoła stanowi najwyższą regułę wiary.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 18.
Uwielbienie 17.10.2019
- Szczegóły
- Ryszard Wilk
- Kategoria: Modlitwy...
Panie Jezu bądź uwielbiony za Twoją miłość do nas, za to, że nasze grzechy nie zmieniają miłości Twojej względem nas.
Dziękujemy Ci, że nie zgadzasz się na to abyśmy pozostawali w niewoli grzechu. Ty Boże nas nie porzucasz, ale śpieszysz z pomocą, bo wiesz, że w sytuacji grzechu najbardziej Ciebie potrzebujemy.
Tak Panie Boże, jesteśmy grzesznikami i potrzebujemy ratunku, jakim jest zbawienie przyniesione przez Jezusa. Ty Jezu przychodzisz, by być blisko nas, aby wyratować nas z grzechów, które prowadzą do śmierci.
Dziękujemy Jezu, że zająłeś się naszymi grzechami, uczyniłeś to na krzyżu, odkupiłeś je od nas i już do nas nie należą.
Panie Jezu, uznajemy Ciebie za jedyną Osobę, która może w sposób całkowity uwolnić człowieka od grzechu.
Dziękujemy Ci Panie, że zbawienia dostępujemy za darmo – przez wiarę, że Bóg odbiera nam grzechy, przebacza, a nawet wyprowadza z nich dobro.
Panie Jezu, obecny w naszych sercach, dziękujemy Ci, że Twoje słowo „biada” to nie potępienie. To wezwanie do nawrócenia każdego dnia na nowo.
Jezu, dziękujemy Ci za to, że Ty umarłeś, abyśmy my mieli życie …
Bądź uwielbiony Panie Jezu!
Ryszard
Duc in altum - 17 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Tradycja i Pismo
Przypomnienie głębokiej więzi istniejącej między Duchem Świętym i słowem Bożym pomaga nam zrozumieć sens oraz decydującą wartość żywej Tradycji i świętych Pism w Kościele. Skoro bowiem Bóg „tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16), to wypowiedziane w czasie Słowo Boże oddało się i „powierzyło” Kościołowi w sposób ostateczny, aby orędzie zbawienia mogło być skutecznie przekazywane w każdym czasie i w każdym miejscu. Jak przypomina Konstytucja dogmatyczna Dei verbum, Jezus Chrystus „polecił Apostołom, aby Ewangelię zapowiedzianą przedtem przez proroków, przez siebie zaś wypełnioną i obwieszczoną, głosili wszystkim ludziom jako źródło wszelkiej zbawiennej prawdy i moralnego porządku (...) oraz przekazywali im dobrodziejstwa Boże. Polecenie to zostało wiernie wypełnione tak przez Apostołów, którzy głoszeniem ustnym, przykładami i zorganizowanym działaniem przekazali to, o czym dowiedzieli się, czy to z samych słów, z zachowania i czynów Chrystusa, czy też dzięki pomocy Ducha Świętego, jak i przez tych Apostołów i mężów apostolskich, którzy pod natchnieniem tegoż Ducha Świętego na piśmie utrwalili orędzie zbawienia”.
Sobór Watykański II przypomina ponadto, że ta Tradycja, zapoczątkowana przez Apostołów, jest żywą i dynamiczną rzeczywistością: „rozwija się w Kościele pod opieką Ducha Świętego”; nie w sensie, że ulega zmianie w swej prawdzie, która jest wieczna. Przede wszystkim „wzrasta (...) zrozumienie zarówno przekazanych spraw, jak i słów”, dzięki kontemplacji i studium, dzięki lepszemu pojmowaniu, które rodzi się z głębszego doświadczenia duchowego i „dzięki przepowiadaniu tych, co wraz z sukcesją biskupią otrzymali niezawodny charyzmat prawdy”.
Żywa Tradycja ma więc zasadnicze znaczenie, aby z upływem czasu mogło się pogłębiać rozumienie przez Kościół prawdy objawionej w Pismach; bowiem „dzięki tej Tradycji Kościół poznaje cały kanon ksiąg świętych, w niej także samo Pismo święte pełniej jest rozumiane i nieustannie skutecznie oddziałuje”. Ostatecznie więc to żywa Tradycja Kościoła pozwala nam zrozumieć we właściwy sposób Pismo święte jako słowo Boże. Chociaż słowo Boże poprzedza i przewyższa Pismo święte, to jednak, jako natchnione przez Boga, Pismo zawiera słowoBoże (por. 2 Tm 3, 16) „w sposób absolutnie wyjątkowy”.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 17.
Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia (…)
- Szczegóły
- Aleksandra Kułan
- Kategoria: Dobre Słowo
Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie. (Łk 11, 46)
Tylko Bóg może dać nam prawdziwą mądrość w podejściu do drugiego człowieka. Taką postawę, w której nie wkładamy na innych ciężarów, których nie są w stanie unieść, ale także nie wkładamy ich na siebie.
Żyj po Bożemu. Moja psychika https://dominikanie.pl/video/zyj-po-bozemu/zyj-po-bozemu-02-moja-psychika/
Modląc się za Wspólnotę prośmy Pana o mądrą miłość, która uwzględnia naszą kondycję oraz kondycję drugiego człowieka. Dziękujmy też, że Bóg chce nas odciążać i zdejmować ciężary, że mówi: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11, 28). A w innym miejscu przypomina: Synu, nie bierz na siebie za wiele spraw, bo jeśli będziesz je mnożył, nie unikniesz szkody. (Syr 11, 10)
Duc in altum - 16 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Świadomi istnienia tej pneumatologicznej perspektywy, ojcowie synodalni pragnęli zwrócić uwagę na znaczenie działania Ducha Świętego w życiu Kościoła oraz w sercu wierzących w odniesieniu do Pisma świętego. Bez skutecznego działania „Ducha Prawdy” (J 14, 16) nie można bowiem zrozumieć słów Pana. Jak ponadto przypomina św. Ireneusz: „Ci, którzy nie uczestniczą w Duchu, nie żywią się pokarmem swojej matki (Kościoła), nie otrzymują niczego z najczystszego źródła tryskającego z ciała Chrystusa”. Tak jak Słowo Boże przychodzi do nas w ciele Chrystusa, w ciele eucharystycznym oraz w Pismach dzięki działaniu Ducha, może też być ono przyjęte i naprawdę zrozumiane jedynie dzięki owemu Duchowi.
Wielcy pisarze należący do tradycji chrześcijańskiej są jednomyślni w rozważaniach na temat roli Ducha Świętego w więzi, którą wierzący muszą utrzymywać z Pismami. Św. Jan Chryzostom twierdzi, że Pismo „potrzebuje objawienia Ducha, abyśmy odkrywając prawdziwy sens zawartych w nim rzeczy, czerpali z niego obfity zysk”. Również św. Hieronim jest głęboko przekonany, że „nie możemy dojść do zrozumienia Pisma bez pomocy Ducha Świętego, który je inspirował”. Następnie św. Grzegorz Wielki w sugestywny sposób podkreśla, że powstawanie oraz interpretowanie Biblii są dziełem tegoż Ducha: „On sam stworzył słowa świętych Testamentów, On sam je otworzył”. Ryszard ze św. Wiktora przypomina, że trzeba mieć „oczy gołębicy”, oświecone i pouczone przez Ducha, aby pojąć święty tekst. Chciałbym także podkreślić, że wymowne świadectwo na temat relacji między Duchem Świętym i Pismem znajdujemy w tekstach liturgicznych, w których słowo Boże jest głoszone, słuchane i wyjaśniane wiernym. Należą do nich starożytne modlitwy, które w formie epiklezy proszą o Ducha przed czytaniami: „Ześlij Twego Świętego Ducha Pocieszyciela do naszych dusz i spraw, byśmy zrozumieli natchnione przez Niego Pismo; i pozwól, bym je odczytał w godziwy sposób, aby zgromadzeni tutaj wierni mieli z tego pożytek”. Znajdujemy też modlitwy, w których na zakończenie homilii ponownie błaga się Boga o dar Ducha dla wiernych: „Boże, Zbawco, (...) modlimy się do Ciebie za ten lud: ześlij na niego Ducha Świętego; niech nawiedzi go Pan Jezus, niech przemówi do umysłów wszystkich i otworzy serca na wiarę, i przyprowadzi do Ciebie nasze dusze, Boże Miłosierdzia”. Na tej podstawie możemy jasno pojąć, dlaczego nie można dojść do zrozumienia sensu Słowa, nie biorąc pod uwagę działania Pocieszyciela w Kościele oraz w sercach wierzących.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 16.
Duc in altum - 15 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Słowo Boże i Duch Święty
Po rozważeniu tematu ostatniego i ostatecznego Słowa Boga do świata, należy teraz zwrócić uwagę na posłannictwo Ducha Świętego w odniesieniu do słowa Bożego. Nie istnieje bowiem żadne autentyczne zrozumienie Objawienia chrześcijańskiego bez działania Pocieszyciela. Wiąże się to z faktem, że Boży przekaz o sobie samym zakłada zawsze relację między Synem i Duchem Świętym, których Ireneusz z Lyonu nazywa „dwiema rękami Ojca”. To zresztą Pismo święte wskazuje nam na obecność Ducha Świętego w dziejach zbawienia, a w szczególności w życiu Jezusa, który począł się z Dziewicy Maryi za sprawą Ducha Świętego (por. Mt 1, 18; Łk 1, 35); na początku swojej działalności publicznej, nad brzegami Jordanu, widzi, jak zstępuje na Niego w postaci gołębicy (por. Mt 3, 16); w tym też Duchu Jezus działa, przemawia i raduje się (por. Łk 10, 21); i w Duchu ofiaruje samego siebie (por. Hbr 9, 14). Pod koniec swojej misji, zgodnie z przekazem Jana Ewangelisty, Jezus jasno ukazuje związek daru ze swego życia z posłaniem Ducha do uczniów (por. J 16, 7). Następnie Jezus zmartwychwstały, noszący na swoim ciele znaki męki, tchnie Ducha (por. J 20, 22), a uczniowie stają się uczestnikami Jego misji (por. J 20, 21). Duch Święty pouczy uczniów o wszystkim i przypomni im wszystko, co powiedział Chrystus (por. J 14, 26), ponieważ to On, Duch Prawdy (por. J 15, 26), doprowadzi uczniów do całej prawdy (por. J 16, 13). W końcu, jak czytamy w Dziejach Apostolskich, Duch zstępuje na Dwunastu zebranych na modlitwie wraz z Maryją w dniu Pięćdziesiątnicy (por. 2, 1-4), i pobudza ich do misji głoszenia wszystkim ludziom Dobrej Nowiny”.
Tak więc słowo Boże wyraża się ludzkimi słowami dzięki działaniu Ducha Świętego. Misja Syna oraz misja Ducha Świętego są nierozłączne i stanowią jedyną ekonomię zbawienia. Ten sam Duch, który działa we wcieleniu Słowa w łonie Dziewicy Maryi, kieruje także Jezusem podczas całej Jego misji i zostaje obiecany uczniom. Ten sam Duch, który mówił przez proroków, wspiera i inspiruje Kościół w dziele głoszenia słowa Bożego i w przepowiadaniu Apostołów; ostatecznie to ten sam Duch, który natchnął autorów świętych Pism.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 15.
ZADBAJ O CZYSTOŚĆ SERCA
- Szczegóły
- Wanda Klima
- Kategoria: Dobre Słowo
"Właśnie wy, faryzeusze dbacie o czystość zewnętrznej strony..."
Obiad u faryzeusza stał się dla Pana Jezusa pretekstem, aby uświadomić nam bardzo ważną prawdę o nas. Bardzo dbamy o nasz wizerunek, o to jak inni nas postrzegają. Każdy chce wypaść jak najlepiej, nawet wtedy, gdy czujemy w sercu, że nie do końca jest to prawdą. Niestety, tracimy wówczas na autentyczności, udając kogoś, kim nie jesteśmy. Jezus przestrzega nas dziś przed takim podejściem do świata i siebie samego. Mówi, że przede wszystkim trzeba dbać o czystość własnego serca. Jak? "...dajcie to co jest wewnątrz na jałmużnę", czyli ofiarujcie się dla innych, nie skupiajcie się na sobie. Gdzie indziej przeczytamy: "Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z wszelkiego grzechu"(Tb 12,9). Służąc z pokorą innym, oczyszczamy własne serce, bo tu mają początek wszystkie pragnienia i działania. Tylko czyste serce jest gwarancją świętego postępowania.
Modląc się dziś o 21.37 pomyślmy, w jaki sposób dbam o czystość swojego wnętrza? Czy moją pracą, postępowaniem służę bliźnim, czy raczej sobie?
