Aktualności
| 13 Lut 2021; 10:00AM - Spotkanie formacyjne na Wesołej |
Wyjdź z tłumu
- Szczegóły
- Beata Słoka
- Kategoria: Napisane przez Odbiorców DS
"Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A przyszło za Nim wielkie mnóstwo ludzi z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele działał. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie napierano. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego... (Mk 3, 7-10)"
Gdzie są cuda, sensacje, niezykłość - tam zawsze gromadzą się tłumy. Jezus ciepliwie i wyrozumiale szanuje tę skłonność u nas. Jednak nawiększym cudem, jakiego możemy doświadczyć, jest Jego indywidualne zaproszenie do bliskości - ze strony Mistrza zawsze nieskończenie wiernej.
Prośmy Ducha Świętego o wytrwałość dla nas w codziennym dbaniu o bliską i głęboką więź z Chrystusem.
EdE JPII nr 39_ 21 stycznia 2021
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Ponadto, ze względu na sam charakter komunii kościelnej i związku, jaki zachodzi pomiędzy nią a sakramentem Eucharystii, trzeba przypomnieć, że «Ofiara eucharystyczna, chociaż celebruje się ją zawsze we wspólnocie lokalnej, nigdy nie jest celebracją tej tylko wspólnoty: przyjmując eucharystyczną obecność Pana, wspólnota przyjmuje bowiem cały dar zbawienia i objawia się w ten sposób — mimo swej trwałej widzialnej „lokalności” — jako obraz i prawdziwa obecność jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła». Wynika z tego, że wspólnota prawdziwie eucharystyczna nie może zamykać się w sobie, jakby była samowystarczalna, lecz powinna zachować harmonijną więź z każdą inną wspólnotą katolicką.
Komunia kościelna zgromadzenia eucharystycznego jest komunią z własnym biskupem i z Papieżem. Biskup jest bowiem trwałym i widzialnym fundamentem jedności w swoim Kościele partykularnym. Byłoby więc wielkim nieporozumieniem, gdyby sakrament, który jest w najwyższym stopniu sakramentem jedności, był celebrowany bez prawdziwej komunii z biskupem. Św. Ignacy Antiocheński pisał: «Można uważać za pewną tę Eucharystię, która jest sprawowana przez biskupa, albo tego, któremu powierzył on to zadanie». Podobnie, ponieważ «Biskup Rzymu, jako Następca Piotra, jest trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności zarówno kolegium biskupów, jak i wszystkich wiernych», komunia z nim jest istotnym wymogiem celebracji Ofiary eucharystycznej. Stąd też wypływa wielka prawda, którą na różne sposoby wyraża liturgia: «Każda celebracja eucharystyczna dokonuje się nie tylko w jedności z własnym biskupem, ale także z Papieżem, z Kolegium Biskupów, z duchowieństwem i całym ludem. Każda ważna celebracja Eucharystii wyraża tę powszechną komunię z Piotrem i z całym Kościołem lub też przywołuje ją obiektywnie, jak dzieje się w wypadku Kościołów chrześcijańskich odłączonych od Rzymu».
Myśli czwartkowe :)
- Szczegóły
- Anetia
- Kategoria: Dobre Słowo
Droga Wspólnoto Dobrego Słowa i Eucharystii...
Z początkiem Nowego Roku 2021 ku pokrzepieniu i umocnieniu we wspólnym podążaniu za Panem zamieszczam fragment Słowa wygłoszonego przez ks. Stanochę w minioną niedzielę w jednej z kieleckich parafii
Idą trudne czasy, w zasadzie już są, ale Pan Bóg i wiara dalej będą solidnym, mocnym fundamentem naszego życia i obfitym źródłem szczęścia…jednak nie dla wszystkich. Nie dlatego, że Bóg jednych sobie wybiera, a innych odrzuca. Żeby mieć w Bogu fundament swojego życia, to trzeba na tym fundamencie stanąć. Żeby stanąć, trzeba podjąć decyzję. Żeby podjąć decyzję, to potrzeba poznania i zrozumienia, gdzie ten Fundament jest i że można Mu zaufać. A żeby to poznanie i zrozumienie było wystarczające, to zaiste, nie z drugiej ręki. Takie osobiste poznanie i spotkanie możliwe jest dzięki Bożemu Słowu, bo gdy z wiarą otwieramy Pismo Święte, to przecież Bóg staje przy nas i do nas mówi. Żeby więc wiara mogła przetrwać, to musi się rodzić ze Słowa, Bożego Słowa, a nie z telewizji czy z gazet. Z Bożego Słowa i tym Bożym Słowem musi się żywić. I wreszcie, żeby wiara była naszą siłą, a nie ciężarem, to musi być, moi Drodzy, niesiona we Wspólnocie, w Kościele. Zobaczcie jak niektórym bardzo zależy, żebyśmy byli samotni. Wiara rozpalać się będzie tam, gdzie dwóch albo trzech gromadzić się będzie w imię Chrystusa, karmiąc się Jego Słowem i Jego Ciałem. A wiara będzie gasnąć tam, gdzie człowiek jest sam.
Nie zapominajmy, że mamy Boga, który nas kocha.
Bądź Mu wierny, a On zajmie się tobą. Prostuj swe drogi i Jemu zaufaj.
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Zdjęcia
EdE JPII nr 38_ 20 stycznia 2021
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Komunia kościelna, jak to już przypomniałem, jest także widzialna i wyraża się w więzach wymienionych przez sam Sobór, który tak naucza: «Do społeczności Kościoła wcielani są w pełni ci, którzy mając Ducha Chrystusa, przyjmują całą jego strukturę i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia oraz w jego widzialnym organizmie pozostają z Chrystusem, który rządzi nim przez papieża i biskupów, złączeni więzami wyznania wiary, sakramentów i kościelnego zwierzchnictwa oraz komunii».
Eucharystia, jako najwyższy sakramentalny wyraz komunii w Kościele, domaga się tego, by była sprawowana w kontekście spójności także zewnętrznych więzów komunii. W sposób szczególny, ponieważ jest ona «jak wypełnienie życia duchowego i cel wszystkich sakramentów», wymaga zachowania rzeczywistych więzów komunii w odniesieniu do sakramentów, zwłaszcza Chrztu i sakramentu Święceń. Nie jest możliwe udzielenie Komunii osobie, która nie byłaby ochrzczona lub która odrzucałaby pojmowaną integralnie prawdę wiary o tajemnicy Eucharystii. Chrystus jest prawdą i daje świadectwo prawdzie (por. J14, 6; 18, 37); sakrament Jego Ciała i Jego Krwi nie dopuszcza fałszu.
Co wolno w szabat?
- Szczegóły
- Jolanta Fijałkowska
- Kategoria: Dobre Słowo
"A śledzili Go, czy uzdrowi w szabat, żeby Go oskarżyć...(...) Powiedział do nich: <Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego?>"
Działanie Jezusa jest dla niektórych niewygodne. Staje się nieważne to, że chce uczynić dobro, chodzi tylko o to, żeby się Go pozbyć. Doświadcza wrogości. I jak zachowuje się Jezus? Co ciekawe, wychodzi tej wrogiej postawie naprzeciw. Przywraca człowiekowi zdrowie, chociaż będzie to Go kosztować życie.
Dziękujmy Jezusowi, żo On znosi dzisiaj zatwardziałość także naszych serc, bierze na siebie nasze słabości, zawsze stawia nas w centrum swojego zainteresowania i pomimo niewdzięczności, pomaga otworzyć nasze serca na przyjęcie daru, którym jest On sam.
EdE JPII nr 37_ 19 stycznia 2021
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Sakramenty Eucharystii i Pojednania są ze sobą ściśle związane. Jeśli Eucharystia w sposób sakramentalny uobecnia odkupieńczą Ofiarę Krzyża, oznacza to, iż wynika z niej nieustanna potrzeba nawrócenia, osobistej odpowiedzi na wezwanie, jakie św. Paweł skierował do chrześcijan w Koryncie: «W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!» (2 Kor 5, 20). Jeżeli więc chrześcijanin ma na sumieniu brzemię grzechu ciężkiego, to, aby mógł mieć pełny udział w Ofierze Eucharystycznej, obowiązkową staje się droga pokuty, poprzez sakrament Pojednania.
Oceny stanu łaski dokonuje oczywiście on sam, gdyż dotyczy ona sumienia. Jednak w przypadkach zachowania, które na forum zewnętrznym, w sposób poważny, oczywisty i stały jest przeciwne normom moralnym, Kościół, w duszpasterskiej trosce o prawidłowy porządek we wspólnocie oraz o szacunek dla sakramentu, nie może wzbraniać się przed podejmowaniem odpowiednich kroków. W sytuacji jawnego braku dyspozycji moralnej winien stosować normę Kodeksu Prawa Kanonicznego, mówiącą o możliwości niedopuszczenia do Komunii eucharystycznej tych, którzy «trwają z uporem w jawnym grzechu ciężkim».
