Czy umiem się cieszyć? Czy dostrzegam, że „Bóg jest moim zbawieniem (…) jest moją mocą i pieśnią” i „nie będę się już bała”?
Jaka jest historia moich spotkań – spotkań z Bogiem, z drugim człowiekiem, z samą sobą? Czy idę „z pośpiechem” na te spotkania?
Czy czekam na nie, czy się na nie cieszę? Czy spotkania ze mną są powodem radości dla innych?
Na co Bóg może wejrzeć w moim życiu? Co we mnie jest powodem zachwytu Boga?
Czy ja umiem się zachwycić tym co Bóg uczynił dla mnie?
Kiedy ja powiem Bogu „TAK”? Kiedy wyśpiewam Mu pieśń dziękczynienia i uwielbienia?
Dziś „podnieśmy radosny okrzyk” i razem z Maryją wyśpiewajmy Bogu pieśń dziękczynienia i uwielbienia za „wielkie rzeczy jakie nam uczynił”…