Powiew do Życia.
Dwa pytania na początku.
- Kto z obecnych tu dostrzega działanie Boga w swoim życiu?
- Kto o tym działaniu mówi innym osobom, na przykład swoim bliskim?
Codzienne działanie Boga
Bóg wciąż działa w codziennym życiu. Nie tylko przy okazji jakichś wielkich wydarzeń. Ojciec mój działa aż do tej chwili dlatego i Ja działam (J 5, 17) mówi Jezus, gdy jest oskarżany, że uzdrawia w także w szabat – dzień odpoczynku!
Jeśli Jezus mówi o tym, że kto w drobnej rzeczy jest wierny, to i wielkiej będzie wierny – to znaczy, że dostrzega drobne rzeczy. Jeśli mówi o jednej owcy i szuka jej, gdy ta się zgubi, a nie zajmuje się tylko 99, to znaczy, że dostrzega pojedynczego człowieka. Bóg działa w naszej codzienności, a skoro tak, to można Go spotykać w codziennym życiu, w drobnych sprawach.
To prosta prawda, choć wcale nie łatwa do zastosowania na co dzień. No, ale trzeba nam pamiętać o tym, że jeśli coś jest proste, to wcale nie oznacza, że łatwe. Nie mylić prostoty z łatwizną.
Jezus modli się: Wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Czyli - jeśli w prosty sposób patrzy się na życie, to dostrzeże się w nim działanie Boga. Jednak nie będzie to łatwe. Każdy, kto decyduje się szukać tego działania w swoim życiu, wcześniej czy później będzie potrzebował włożyć w to sporo wysiłku. To będzie walka. Pisze o niej autor natchniony, Hiob, który przeżywa spore zmagania z życiem i stwierdza, pytając: Czy nie do bojowania (walki) podobny byt (życie) człowieka? Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki. Walka. Jednak chodzi o to, aby mądrze walczyć. Nie z życiem, ale o życie. Nie z Bogiem, ale o Boga w swoim życiu i Jego spojrzenie na nie. Walczyć nie z żoną, ale o żonę, nie z rodzicami, ale o rodziców; nie z uczniami, ale o uczniów. Mądrze walczyć, bo czas leci jak tkackie czółenko. Kiedyś tego czasu już nie będzie.
W Hymnie Mistrzostw Świata w Piłkę Ręczną Mężczyzn w Qatarze, są takie słowa: Stań i walcz, zdobądź prawdę, abyś żył swoim życiem i został zwycięzcą. Wstrzymaj oddech, wykorzystaj chwilę. Żyj nią i ją zdobądź. Jesteśmy zwycięzcami, jeśli walczymy żyjąc swoim życiem, tą chwilą, która – jak zauważa Hiob – jest jak powiew! Ile z tych powiewów życia i powiewów do życia udaje nam się chwycić? Czy w ogóle mamy czas na to, żeby żyć i poczuć smak życia?
Przyszedłem, aby moje owce miały życie i to miały je w obfitości – mówi Jezus. Jeśli więc nie dostrzegam śladów działania Boga w moim życiu, które jest walką, to najprawdopodobniej źle walczę – marnuje siły. A jeśli marnuje siły, to będę złamany na duchu, raniąc siebie i innych.
Jeśli mieliśmy tak w naszym życiu, że powiedzieliśmy sobie po jakimś czasie: Ale ja byłem ślepy! Czemu wcześniej tego nie widziałem? to o ileż bardziej winno do nas dotrzeć to, że jakaś ślepota, pozamykanie na Boga sprawia, że nie dostrzegamy Jego działania w swoim życiu. A to jest śmiertelnie niebezpieczne, bo przecież od Boga wyszło nasze życie i tylko w Nim może znaleźć swoją siłę i spełnienie.
Jeśli nie dostrzegam działania Boga w swoim życiu. to może warto postawić sobie pytania: dlaczego, z jakiego powodu? Co mnie zaślepiło? Jaki wysiłek podejmuje, aby szukać Boga?
W czytanym dziś fragmencie Ewangelii Piotr mówi do Jezusa: Wszyscy Cię szukają. Jezusa się szuka, a nie czeka na to, aż ktoś kiedyś poda Go nam na tacy. Za Jezusem się chodzi, bo On każdego dnia mówi od samego rana, ledwie oczy przetrzeć zdołam; Pójdź w ten dzień za Mną! Szukanie Jezusa, to szukanie sensu niełatwego życia. Bo Jezus jest Życiem! Łudzi się, że żyje ten, kto nie szuka Jezusa, a z Nim i w Nim Boga. Nie tylko pocieszacza, wyżalacza czy kogoś, kto ma nas ciągle słuchać i spełniać nasze życzenia, ale Boga, którego mamy słuchać, aby wzrastała w nas wiara w miłość, która daje nadzieję!
Głoszenie Ewangelii
Św. Paweł tak się zasłuchał w Ewangelię, że ją głosi. Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii – stwierdza. Wczoraj na spotkaniu biblijnym usłyszałem takie mniej więcej zdanie od jednej z osób: Byłoby nieuczciwe, gdybym nie powiedziała coś od siebie o Bogu. Przecież tyle od Niego otrzymuje!
Mądre mówienie o Bogu, to nasz obowiązek. Czemu? Nie tylko dlatego, że otrzymujemy wciąż od Niego dary – Cóż masz czego byś nie otrzymał? Również dlatego, że to wzmacnia naszą wiarę w miłość, która daje nadzieję. Wiara – uczył JPII – umacnia się, gdy jest przekazywana. Dom, w którym nie wyznaje się miłości, nie przekazuje się jej w drobnych rzeczach i słowach, staje się chłodnym hotelem, noclegownią. Jeden z aktorów, który organizuje wraz z przyjaciółmi m.in. Wigilię dla bezdomnych, zauważył w jednym wywiadzie, ze dziś jest nowy rodzaj bezdomności. Ludzie mają domy, ale nie mają w nich czasu dla siebie, nie mają czasu aby w nich żyć. Podobnie jest z wiarą. Jeśli się nie ma na nią czasu, jeśli się jej nie przekazuje, to w istocie jest się bezdomnym. Bo naszym domem, naszą ojczyzną jest Bóg.
Czy przyczyniam się do tworzenia domowych relacji z innymi czy też powiększam liczbę bezdomnych w moim domu, wegetując przed komputerem, komórką, telewizorem, muzyką czy męcząc innych swoimi nastrojami? Komu ostatnio powiedziałem Dobre Słowo, czyli Ewangelię? Komu powiedziałem życzliwie i mądrze coś o Bogu?
Co robić?
Nasz Pan jest wielki i potężny, a Jego mądrość niewypowiedziana – mówi Psalmista. Skoro tak, to może warto z Nim trochę więcej poprzebywać, a nie zbywać Go. Znaleźć także czas i dla Niego. Pan Bóg jest mądry i jeśli traktuje się Go jako Kogoś żywego, to nas ożywi. Jeśli się Go szuka, chodząc po śladach, które zostawił, to się Go znajduje. Nie ma innej opcji.
