Duc in altum - 20 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Diakonia Słowa
Bóg Ojciec, źródło i początek Słowa
Ekonomia Objawienia ma zatem swój początek i swe źródło w Bogu Ojcu. Przez Jego słowo „powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego” (Ps 33 [32], 6). To On olśniewa nas „jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Jezusa Chrystusa” (2 Kor 4, 6; por. Mt 16, 17; Łk 9, 29).
W Synu, „Logosie, który stał się ciałem” (por. J 1, 14), który przyszedł wypełnić wolę Tego, który Go posłał (por. J 4, 34), Bóg źródło Objawienia jawi się jako Ojciec i doprowadza do pełni Boże wychowanie człowieka, które już wcześniej dokonywało się dzięki słowom proroków i wielkim sprawom dokonanym w stworzeniu i w dziejach Jego ludu i wszystkich ludzi. Szczytem objawienia Boga Ojca jest ofiarowany przez Syna dar Parakleta (por. J 14, 16), Ducha Ojca i Syna, który nas „doprowadzi do całej prawdy” (J 16, 13).
W ten sposób wszystkie obietnice Boże stają się „tak” w Jezusie Chrystusie (por. 2 Kor 1, 20), a człowiek zyskuje możliwość wejścia na drogę prowadzącą do Ojca (por. J 14, 6), aby w końcu „Bóg był wszystkim we wszystkich” (1 Kor 15, 28).
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 20.
Duc in altum - 19 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Pismo święte, natchnienie i prawda
W pojmowaniu świętego tekstu jako słowa Bożego w ludzkich słowach kluczowe znaczenie ma niewątpliwie pojęcie natchnienia. Również tutaj można zastosować analogię: podobnie jak Słowo Boże stało się ciałem za sprawą Ducha Świętego w łonie Dziewicy Maryi, również Pismo święte rodzi się z łona Kościoła za sprawą tegoż Ducha. Pismo święte jest „słowem Boga, dlatego że zostało spisane pod natchnieniem Ducha Bożego”. W ten sposób uznaje się w pełni rolę ludzkiego autora, który napisał natchniony tekst, i jednocześnie Boga samego jako prawdziwego Autora.
Jak stwierdzili ojcowie synodalni, widać tu z całą oczywistością, że temat natchnienia ma decydujące znaczenie dla właściwego podejścia do Pism oraz dla ich poprawnej hermeneutyki, która z kolei powinna odzwierciedlać ducha, w którym została napisana. Osłabienie świadomości natchnienia rodzi ryzyko, że Pismo święte będzie czytane jako obiekt ciekawości historycznej, a nie jako dzieło Ducha Świętego, w którym możemy usłyszeć głos Pana i poznać Jego obecność w historii.
Ojcowie synodalni słusznie wykazali ponadto, że z tematem natchnienia wiąże się również temat prawdy Pism. Dlatego pogłębienie dynamiki natchnienia niewątpliwie doprowadzi również do lepszego zrozumienia prawdy zawartej w świętych Księgach. Jak twierdzi soborowa nauka na ten temat, natchnione Księgi uczą prawdy: „Skoro więc wszystko to, co autorzy natchnieni, czyli hagiografowie, twierdzą, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego, to z całą mocą należy też wyznać, że księgi Pisma w sposób pewny, wiernie i bez błędu uczą prawdy, jaka z woli Boga została zapisana w Księgach świętych dla naszego zbawienia. Dlatego: “Wszelkie Pismo jest przez Boga natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu” (2 Tm 3, 16-17)”.
Niewątpliwie w refleksji teologicznej natchnienie i prawda zawsze były uważane za dwa kluczowe pojęcia kościelnej hermeneutyki świętych Pism. Jednakże trzeba uznać, że dziś konieczne jest odpowiednie pogłębienie tych rzeczywistości, by lepiej spełnić wymogi dotyczące interpretacji świętych tekstów zgodnie z ich naturą. W związku z tym wyrażam nadzieję, że badania w tej dziedzinie będą postępowały z pożytkiem dla nauk biblijnych oraz życia duchowego wiernych.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 19.
Nie ustawać
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Dziś Słowo zachęca nas do WYTRWAŁOŚCI:
- w walce także tej duchowej z wewnętrznymi przeciwnikami, którymi mogą być zniechęcenia, zwątpienia, zamartwiające myśli czy kultywowanie własnych słabości. A Bóg zapewnia: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali.
- w trwaniu przy Słowie, bo gdzie indziej znajdziemy zdrową naukę. Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A szatan używa dziś tych samych chwytów, które zastosował wobec Ewy. Jego cel to wypełnienie nas mnóstwem wątpliwości, jeśli chodzi o autorytet słowa Bożego. Wie, że jeśli będziemy podważać Biblię, otworzy nam to uszy na inne opinie i wtedy będziemy szukać odpowiedzi gdzie indziej.
- w modlitwie dniem i nocą, dając wyraz swojego zaufania Bogu w każdych okolicznościach.
- w głoszeniu, w dzieleniu się Słowem: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz.
- w zaufaniu, że Pan prowadzi i czuwa nad wszystkim co się dzieje. Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten, który czuwa. Pan ciebie strzeże, jest cieniem nad tobą, stoi po twojej prawicy.
By tak trwać przed Bogiem, konieczna jest wiara. Ewangelię kończy pytanie: Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
Modląc się o 21:37 za Wspólnotę, prośmy o przymnożenie wiary i łaskę wytrwałości.
Duch Święty nauczy was
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy.
Podczas dzielenia się życiem Słowem Małych Sióstr i Braci Baranka mogliśmy usłyszeć zapewnienie, że naszą pamięcią jest Duch Święty. Jeśli ja wykonam pracę ze Słowem to Duch Święty mi je przypomni w odpowiednim momencie. Ważne jest jednak zachowanie Słowa w sercu.
Podczas wieczornej modlitwy wybierzmy jedno zdanie z dzisiejszej Ewangelii i powtórzmy je wielokrotnie na głos, przeżuwając, smakując. „Jesteś tym, co jesz”. Jeśli spożywamy codziennie Słowo Boże, starannie przeżuwając każdy kęs, po pewnym czasie stajemy się tym, co przyswoiliśmy – i słowa Pisma w najdrobniejszych codziennych sytuacjach wydobywają się z naszej pamięci.
Duc in altum - 18 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Wynika z tego, że ważne jest odpowiednie wychowywanie i formowanie ludu Bożego, by podchodził do świętych Pism w powiązaniu z żywą Tradycją Kościoła, uznając je za słowo Boże. Kształtowanie takiego podejścia u wiernych jest bardzo ważne z punktu widzenia życia duchowego. Może tu być pomocne przypomnienie stosowanej przez Ojców Kościoła analogii między Słowem Bożym, „które staje się ciałem”, i słowem, które staje się „księgą”. Konstytucja dogmatyczna Dei verbum, nawiązując do starożytnej tradycji, zgodnie z którą „ciałem Syna jest przekazane nam Pismo” – jak twierdzi św. Ambroży – mówi: „Boże bowiem słowa, wyrażone ludzkimi językami, upodobniły się do ludzkiej mowy, podobnie jak niegdyś Słowo Wiekuistego Ojca, przyjąwszy słabe ludzkie ciało, upodobniło się do ludzi”. Tak pojmowane Pismo święte jawi się nam, mimo różnorodności form i treści, jako rzeczywistość jednolita. „Przez wszystkie słowa Pisma świętego Bóg wypowiada tylko jedno Słowo, swoje jedyne Słowo, w którym wypowiada się cały (por. Hbr 1, 1-3)”, jak twierdził wyraźnie już św. Augustyn: „Pamiętajcie, że to samo Słowo Boże rozciąga się na wszystkie księgi, że to samo Słowo rozbrzmiewa na ustach wszystkich świętych pisarzy”.
A zatem za sprawą Ducha Świętego i pod kierunkiem Magisterium Kościół przekazuje wszystkim pokoleniom to, co zostało objawione w Chrystusie. Kościół żyje pewnością, że jego Pan, który mówił w przeszłości, nieustannie przekazuje dzisiaj swoje słowo w żywej Tradycji Kościoła oraz w Piśmie świętym. Słowo Boże przemawia bowiem do nas w Piśmie świętym jako natchnione świadectwo Objawienia, które wraz z żywą Tradycją Kościoła stanowi najwyższą regułę wiary.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 18.
Uwielbienie 17.10.2019
- Szczegóły
- Ryszard Wilk
- Kategoria: Modlitwy...
Panie Jezu bądź uwielbiony za Twoją miłość do nas, za to, że nasze grzechy nie zmieniają miłości Twojej względem nas.
Dziękujemy Ci, że nie zgadzasz się na to abyśmy pozostawali w niewoli grzechu. Ty Boże nas nie porzucasz, ale śpieszysz z pomocą, bo wiesz, że w sytuacji grzechu najbardziej Ciebie potrzebujemy.
Tak Panie Boże, jesteśmy grzesznikami i potrzebujemy ratunku, jakim jest zbawienie przyniesione przez Jezusa. Ty Jezu przychodzisz, by być blisko nas, aby wyratować nas z grzechów, które prowadzą do śmierci.
Dziękujemy Jezu, że zająłeś się naszymi grzechami, uczyniłeś to na krzyżu, odkupiłeś je od nas i już do nas nie należą.
Panie Jezu, uznajemy Ciebie za jedyną Osobę, która może w sposób całkowity uwolnić człowieka od grzechu.
Dziękujemy Ci Panie, że zbawienia dostępujemy za darmo – przez wiarę, że Bóg odbiera nam grzechy, przebacza, a nawet wyprowadza z nich dobro.
Panie Jezu, obecny w naszych sercach, dziękujemy Ci, że Twoje słowo „biada” to nie potępienie. To wezwanie do nawrócenia każdego dnia na nowo.
Jezu, dziękujemy Ci za to, że Ty umarłeś, abyśmy my mieli życie …
Bądź uwielbiony Panie Jezu!
Ryszard
Duc in altum - 17 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Tradycja i Pismo
Przypomnienie głębokiej więzi istniejącej między Duchem Świętym i słowem Bożym pomaga nam zrozumieć sens oraz decydującą wartość żywej Tradycji i świętych Pism w Kościele. Skoro bowiem Bóg „tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16), to wypowiedziane w czasie Słowo Boże oddało się i „powierzyło” Kościołowi w sposób ostateczny, aby orędzie zbawienia mogło być skutecznie przekazywane w każdym czasie i w każdym miejscu. Jak przypomina Konstytucja dogmatyczna Dei verbum, Jezus Chrystus „polecił Apostołom, aby Ewangelię zapowiedzianą przedtem przez proroków, przez siebie zaś wypełnioną i obwieszczoną, głosili wszystkim ludziom jako źródło wszelkiej zbawiennej prawdy i moralnego porządku (...) oraz przekazywali im dobrodziejstwa Boże. Polecenie to zostało wiernie wypełnione tak przez Apostołów, którzy głoszeniem ustnym, przykładami i zorganizowanym działaniem przekazali to, o czym dowiedzieli się, czy to z samych słów, z zachowania i czynów Chrystusa, czy też dzięki pomocy Ducha Świętego, jak i przez tych Apostołów i mężów apostolskich, którzy pod natchnieniem tegoż Ducha Świętego na piśmie utrwalili orędzie zbawienia”.
Sobór Watykański II przypomina ponadto, że ta Tradycja, zapoczątkowana przez Apostołów, jest żywą i dynamiczną rzeczywistością: „rozwija się w Kościele pod opieką Ducha Świętego”; nie w sensie, że ulega zmianie w swej prawdzie, która jest wieczna. Przede wszystkim „wzrasta (...) zrozumienie zarówno przekazanych spraw, jak i słów”, dzięki kontemplacji i studium, dzięki lepszemu pojmowaniu, które rodzi się z głębszego doświadczenia duchowego i „dzięki przepowiadaniu tych, co wraz z sukcesją biskupią otrzymali niezawodny charyzmat prawdy”.
Żywa Tradycja ma więc zasadnicze znaczenie, aby z upływem czasu mogło się pogłębiać rozumienie przez Kościół prawdy objawionej w Pismach; bowiem „dzięki tej Tradycji Kościół poznaje cały kanon ksiąg świętych, w niej także samo Pismo święte pełniej jest rozumiane i nieustannie skutecznie oddziałuje”. Ostatecznie więc to żywa Tradycja Kościoła pozwala nam zrozumieć we właściwy sposób Pismo święte jako słowo Boże. Chociaż słowo Boże poprzedza i przewyższa Pismo święte, to jednak, jako natchnione przez Boga, Pismo zawiera słowoBoże (por. 2 Tm 3, 16) „w sposób absolutnie wyjątkowy”.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 17.
Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia (…)
- Szczegóły
- Aleksandra Kułan
- Kategoria: Dobre Słowo
Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie. (Łk 11, 46)
Tylko Bóg może dać nam prawdziwą mądrość w podejściu do drugiego człowieka. Taką postawę, w której nie wkładamy na innych ciężarów, których nie są w stanie unieść, ale także nie wkładamy ich na siebie.
Żyj po Bożemu. Moja psychika https://dominikanie.pl/video/zyj-po-bozemu/zyj-po-bozemu-02-moja-psychika/
Modląc się za Wspólnotę prośmy Pana o mądrą miłość, która uwzględnia naszą kondycję oraz kondycję drugiego człowieka. Dziękujmy też, że Bóg chce nas odciążać i zdejmować ciężary, że mówi: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11, 28). A w innym miejscu przypomina: Synu, nie bierz na siebie za wiele spraw, bo jeśli będziesz je mnożył, nie unikniesz szkody. (Syr 11, 10)