Dziurawe życie...
- Szczegóły
- Beata Słoka
- Kategoria: Dobre Słowo
Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie ma go do sytości; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje, aby zarobić, pracuje odkładając do dziurawego mieszka! (Ag 1,6)
Coraz bardziej popularnym tematem psychologicznym w tzw. powszechnym obiegu staje się zaspokajanie potrzeb. A więc potrzeby nie zaspokojone w dzieciństwie, mają wpływać na „nieodwracalne” cierpienie i braki emocjonalne w życiu dorosłym. A frustracje i kłopoty, które wynikają z nie zaspokojenia aktualnych potrzeb „sprawiają, że jesteśmy nieszczęśliwi”. To nie jest prawda, ale ten temat da się ciągnąć w nieskończoność, bo jest bolesny i powszechny - przecież każdy ma takie problemy.
Oczywiście jest to mądre i uzasadnione, aby swoje potrzeby rozpoznawać, szanować i w miarę możliwości zaspokajać. Jednak szukanie w takim działaniu ukojenia i spełnienia przypomina zbieranie do „dziurawego mieszka”. Bo pewne potrzeby, np. te z dzieciństwa, nigdy nie zostaną zaspokojone – to niemożliwe i to normalne że tak jest. Wiele jest potrzeb, których nie da się zaspokoić obecnie, to także normalne.
Inny problem polega na tym, że każda zaspokojona potrzeba automatycznie generuje kolejne nowe potrzeby, więc znowu jesteśmy niezaspokojeni - i tak bez końca. Łatwo więc podporządkować swoją aktywność ciągłej pogoni za tym, aby się zaspokoić, czując się przy tym coraz gorzej. Wrzucamy więc do dziurawego mieszka jedzenie, ubrania, kosmetyki, meble, domy, tytuły naukowe, stanowiska w pracy, diety, znajomości, sukcesy, a nawet męża, żonę, dzieci... A przy tym ciągle doznajemy niedosytu.
Warto uświadomić sobie raz na zawsze, że w tym życiu nie jest możliwe zaspokojenie wszystkich potrzeb. A także to, że braki, których doznajemy, naprawdę nie muszą determinować naszego szczęścia lub nieszczęścia.
Człowiek ma w sobie przestrzeń nieskończoną i nic, cokolwiek by tam wrzucił, nigdy jej nie wypełni. Doświadczanie pustki w tej przestrzeni (świadome lub nie) sprawia jednak, że jesteśmy nieszczęśliwi. Przestrzeń tę może wypełnić tylko Bóg swoją nieskończonością i w ten sposób dać spełnienie. Wtedy inne potrzeby zyskują odpowiednie miejsce i rangę.
Módlmy się dziś o to, abyśmy potrafili szanować swoje potrzeby i w mądry sposób je zaspokajać nie czyniąc tego celem naszego życia. Abyśmy jak najczęściej zaspokajali najważniejszą naszą potrzebę, którą jest bliska więź z Bogiem.
Wysłał ich
- Szczegóły
- Jolanta Fijałkowska
- Kategoria: Dobre Słowo
"Jezus dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich.."
Zechciał Pan, abyśmy z Nim współpracowali w dziele zbawienia i szli głosić Dobrą Nowinę o Jego nieskończonej i bezwarunkowej miłości.
Czy pozwalam się Panu posłać? Czy gdy mnie zaprasza do swojej misji, mój wzrok kieruje się w Jego stronę, aby przyjąć Jego bliskość, moc i władzę nad duchami nieczystymi? Czy raczej od razu zaczynam wpatrywać się w siebie, w swoje braki, słabości i lęki i myśleć: to nie dla mnie, to nie o mnie chodzi, to jeszcze nie ten czas. Zastanawiam się, rozmyślam, szukam zrozumienia. A ojciec Tomasz na rekolekcjach wyjaśniał, że Słowo Boże trzeba najpierw wypełniać, a zrozumienie przyjdzie później.
Módlmy się o ufność mocy Bożego Słowa. Przyjmijmy Jezusa do naszego serca, Jego miłość i moc, aby On sam pokonał nasze ograniczenia, naszą interesowność i prowadził nas ku innym.
NALEŻĘ DO JEGO RODZINY
- Szczegóły
- Wanda Klima
- Kategoria: Dobre Słowo
"Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je"
"Jezus przez swoje Słowo, Krew i Ducha wprowadza nas całych w Rodzinę Bożą" x.KW
Drogi Bracie, Siostro, czy masz świadomość, że należysz do bliskiej rodziny Pana? Czy to nie jest powód do ogromnej radości? Pan, który ma w swym ręku cały wszechświat, ustanowił wszystkie prawa fizyczne, którego geniuszu nigdy nie ogarnę nawet w jednym procencie, bo najmniejsza komórka mojego ciała działa jak najbardziej skomplikowany szwajcarski zegarek (i tak kiepskie porównanie) nazywa mnie, grzesznika - pyłka na wietrze - swoim krewnym. Czy można nie chcieć słuchać Jego Słowa i pragnąć je wypełniać? A przy okazji : czy podjęłam już decyzję o mojej misji (podnieść, pogłębić, poszerzeć - patrz ostatnie spotkanie formacyjne)?
Modląc się dziś wieczorem, prośmy Pana, aby posyłał nam Ducha, który będzie przypominał nam kim jesteśmy dla Niego. I że to zobowiązuje.
Światło na drodze
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Módlmy się dziś o to, aby Pan oświetlał szczególnie te nasze drogi, które w pierwszej kolejności potrzebują tego światła.
Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.
Może warto dziś poprosić: Boże, pokaż mi moją Mamonę. Pokaż mi to, co nie pozwala mi bardziej Tobie towarzyszyć: być w kontakcie, patrzeć na Ciebie, słuchać, pytać, rozmawiać, dawać się posłać. Co temu nie sprzyja? Jakie wybory, ziemskie potrzeby i ambicje, zmartwienia, lęki, ale też myśli i przekonania, którymi się wykluczam z tego spotkania tu i teraz? Jak wygląda moje nastawienie do Boga? Jaki mam Jego obraz? Czy jest Kimś naprawdę ważnym dla mnie? Jaka jest moja hierarchia w planowaniu dnia? Jakie sprawy, obowiązki, potrzeby, rzeczy sprawiają, że tracę Boga z oczu? Na ile trwonię w codzienności otrzymany „majątek” wiary w Jego obecność, łaskę, Słowo, sakramenty, obietnice? Na ile trzymam z Jezusem i towarzyszę Mu, a na ile Nim wzgardzam?
Mogą nas też mamić nasze zwątpienia, a przez to bardziej oddajemy się wątpliwościom niż ufności pokładanej Bogu. A Pan zapewnia: Błogosławiony ten, kto we Mnie nie zwątpi.
Modląc się o 21.37 za Wspólnotę, prośmy o decyzyjność, bo bez decyzji nie ma działania.
Spojrzał z miłosierdziem i wybrał - 21 września 1953 r.
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
"Jak to się stało, że pracujący w laboratorium chemik, kibic piłkarski i miłośnik tanga został księdzem i rozpoczął drogę, która zaprowadziła go na Stolicę Piotrową? Jego życie na zawsze naznaczył jeden dzień...
Jorge Mario miał wówczas 17 lat i wraz z kolegami wybierał się na... wagary. Zdarzyło się to 21 września 1953 roku. Na półkuli południowej to początek wiosny i tradycyjny "dzień wagarowicza". Najpierw jednak, jako pobożny chłopiec, dobrze wychowany przez babcię, wszedł na chwilę do swojego parafialnego kościoła San Jose w dzielnicy Flores, przy al. Rivadavia 6900. Zobaczył, że w konfesjonale siedzi ksiądz, którego wcześniej nie znał. Odczuł jakiś impuls i sam nie wie dlaczego zaczął się spowiadać.
- W czasie spowiedzi stało się coś dziwnego, nad czym nie mogłem zapanować, tak jakby ktoś zaskoczył mnie ciosem, gdy miałem opuszczone ręce. Nagle uświadomiłem sobie, że Bóg na mnie czeka, że czekał na mnie cały czas ze swoją miłością i wyrozumiałością. Kiedy wyszedłem z kościoła, wiedziałem już, że chcę zostać księdzem. Nie poszedłem tego dnia na wagary. I chociaż skończyłem szkołę, pracowałem dalej w laboratorium i do seminarium wstąpiłem dopiero 4 lata później, to od tamtej chwili wiedziałem, że muszę zostać księdzem - opowiada. - Wtedy też zrozumiałem, że Bóg zawsze jest pierwszy. Ktoś może Go szukać, ale to Bóg jako pierwszy szuka tego człowieka. Ktoś może Mu wyjść na spotkanie, ale to Bóg wychodzi mu na spotkanie jako pierwszy. Prorokowi Jeremiaszowi Bóg powiedział, że jest gałązką migdałowca. A migdałowiec to pierwsza roślina, jaka rozkwita na wiosnę. Bóg zawsze kocha jako pierwszy. Wtedy poraziła mnie też wielka miłość, z jaką Bóg wyszedł mi na spotkanie.
Głos Boga 17-letni Jorge Mario usłyszał tak mocno, że naznaczył on całą jego późniejszą pracę duszpasterską. Wiele lat później, kiedy został biskupem, na swoje zawołanie wybrał cytat z pism św. Bedy Czcigodnego, żyjącego na przełomie VII i VIII wieku anglosaskiego benedyktyna. Cytat opisywał powołanie apostoła Mateusza przez Jezusa w ten sposób, że przypomniał biskupowi Bergogliowi chwilę jego własnego powołania: "Miserando atque eligendo" (Spojrzał z miłosierdziem i wybrał). - Tak właśnie było ze mną wtedy, w moim kościele parafialnym w dzielnicy Flores. Bóg spojrzał na mnie z miłosierdziem i wybrał mnie. To teraz jest także moja dewiza duszpasterska. Tak właśnie chcę postępować z ludźmi, naśladując Pana. Chcę patrzeć na nich z miłosierdziem, jakbym wybierał ich dla Niego. "Bóg prosi cię tylko, byś pozwolił Mu się kochać, byś nie odrzucił tej miłości" - tak ja to odczułem w czasie tamtej spowiedzi i to chcę przekazywać ludziom" - opowiadał kardynał Bergoglio w książce "Jezuita".
Modląc się o 21:37 za Wspólnotę, dziękujmy i polecajmy papieża Franciszka.
Podziękowanie
- Szczegóły
- Maria Szałajska
- Kategoria: Ogłoszenia
Serdeczne podziękowanie za dar serca-okulary dla Afryki. Przekazaliśmy 40 sztuk.