EdE JPII nr 14_ 13 października 2020
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Pascha Chrystusa zawiera w sobie oprócz męki i śmierci także Jego zmartwychwstanie. Przypomina o tym aklamacja ludu po przeistoczeniu: Wyznajemy Twoje zmartwychwstanie. Rzeczywiście, Ofiara eucharystyczna uobecnia nie tylko tajemnicę męki i śmierci Zbawiciela, lecz także tajemnicę zmartwychwstania, w której ofiara znajduje swoje wypełnienie. Jako żywy i zmartwychwstały, Chrystus może uczynić siebie w Eucharystii «chlebem życia» (J 6, 35.48), «chlebem żywym» (J 6, 51). Św. Ambroży przypominał o tym neofitom, odnosząc wydarzenie zmartwychwstania do ich życia: «Jeśli dzisiaj Chrystus jest twój, zmartwychwstaje dla ciebie każdego dnia». Św. Cyryl Aleksandryjski podkreślał natomiast, że uczestnictwo w świętych Tajemnicach «jest prawdziwym wyznaniem i pamiątką śmierci Pana i Jego powrotu do życia dla nas i dla naszego pożytku».
PRZECIWSTAWIASZ SIĘ?
- Szczegóły
- Wanda Klima
- Kategoria: Dobre Słowo
"Ku wolności wyswobodził nas Chrystus"
"Jedynie człowiekowi dałem możliwość wyboru, bo pragnę ludzkiej miłości jako dobrowolnego aktu. Jedynie człowiek - Moje dziecko umiłowane - może przeciwstawić się Mojej woli. Jeśli to zrobi, zakłóca i niszczy doskonałość świata. Niszczy przede wszystkim siebie. Dałem wolną wolę jako największy dar prowadzący na szczyt niebiańskiej rozkoszy, jeśli złożysz ją przede Mną i zaufasz; lub na dno tragedii, jeśli napełni cię ten dar pychą i będziesz rządzić po swojemu. Obraz dzisiejszego świata to obraz pychy i samodzielności ludzkiej. Także wielu z tych, którym wydawało się, że kroczą drogą świętości."
Alicja Lenczewska "Świadectwo" 22.X.86
Panie Jezu, ucz nas korzystać właściwie z naszej wolności.
„…na skutek obietnicy”
- Szczegóły
- Agata
- Kategoria: Dobre Słowo
Czy wierzę w Bożą obietnicę? Czy ufam, że On wie lepiej dokąd chce mnie doprowadzić? Czy może kombinuję i ustawiam swoje życie „po swojemu” nie zważając na Jego znaki?
Żądam znaku… Ale czy jak go dostaję to go zauważam? Czy może udaję, że go nie ma, bo jest mi niewygodny, trudny, nie „po mojemu”? Czy jest we mnie pokora dostrzeżenia „coś więcej niż” mój punkt widzenia? Czy doceniam, że „ku wolności wyswobodził mnie Chrystus”, „podnosi z prochu nędzarza i dźwiga z gnoju ubogiego”, bo jestem dla Niego cenna nawet ubabrana grzechem?
Modląc się „nie zatwardzajmy dzisiaj serc naszych, lecz słuchajmy głosu Pańskiego”, dostrzegajmy Jego znaki i zaufajmy Jego obietnicy.
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.
Dziś zachęta do innej formy spotkania ze Słowem i wsłuchania się w głos Pana oraz do modlitwy poprzez krótki filmik i utwór muzyczny:
Historia cennego talerza - kruchość życia https://www.youtube.com/watch?v=pQYYZIoRjXY
Daj mi usłyszeć Twój głos https://www.youtube.com/watch?v=x6rEFlYPdCA
Pamiętasz o cudach, które Pan uczynił, o Jego znakach?
Rozmyślasz o Panu i Jego potędze?
Zawsze szukasz Jego oblicza?
Myśli czwartkowe :)
- Szczegóły
- Anetia
- Kategoria: Świadectwa
Droga Wspólnoto Dobrego Słowa i EUCHARYSTII…
Z pewnością wielu z Was już wie albo niebawem się dowie, że zbliża się beatyfikacja Carla Acutisa. Mimo, że bez wątpienia Jego osoba jest dla nas niesamowitym współczesnym przykładem dążenia do świętości (gorąco zachęcam do zapoznania się z Jego życiorysem), nie jest moim zamiarem dziś opisywać szczegóły z życia Sługi Bożego. To co szczególnie zwróciło moją uwagę to wspomnienia Jego Mamy Antonii Salzano. Nie pozostając obojętną wobec tych słów i wydarzeń dziś wyjątkowo odstąpię od planowanego cyklu Francesco Cuccarese’a. Koncentrując uwagę na Tym, czemu poświęcone są „Myśli czwartkowe”, poniżej przedstawiam fragment usłyszanego wywiadu.
Eucharystia jest żywą i realną obecnością Jezusa, źródłem miłości i naszego uświęcenia. Apostoł Jan mówi nam: „Bóg jest miłością.” A co nam podpowiada Ewangelia jako droga do świętości? Kochaj Boga ponad wszystko, a bliźniego jak siebie samego. Jest więc jasne, że jeśli karmię się miłością, która zawiera się w Eucharystii, (…) i jeśli do działającej w Niej łaski dołączę wysiłek mojej woli okazuje się, że Eucharystia będzie miała zadziwiające efekty. Dlatego Carlo nazywał Eucharystię swoją „autostradą do Nieba”. Staje się Ona wtedy bodźcem, pomocą ku uświęceniu. Dlatego ważne jest to, co mówię o konieczności codziennego karmienia się Eucharystią. Kiedy Carlo widział kilometrowe kolejki przed koncertami czy meczami piłkarskimi, a nie widział ich przed Tabernakulum, w którym jest Przenajświętszy Sakrament, zrozumiał, że ludziom brakuje miłości do Eucharystii. Carlo zawsze powtarzał, że gdyby ludzie zdali sobie sprawę z tego, czym Ona jest, kościoły byłyby tak wypełnione, że trudno byłoby do nich wejść. Carlo mówił: „(…) Od momentu wcielenia nasza planeta jest zamieszkiwana przez Trójcę Przenajświętszą. Jest zamieszkiwana przez Boga, który nam obiecał, że pozostanie z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. (…) Mamy więcej szczęścia od tych, którzy żyli obok Jezusa dwa tysiące lat temu. Tamci ludzie, żeby zobaczyć Jezusa musieli pokonywać kilometry. Często trudno było do Niego dojść, ponieważ otaczały Go tłumy. My natomiast, wystarczy, że udamy się do najbliższego kościoła i mamy Jerozolimę niemal pod własnym domem.” To jest naprawdę niezwykłe. Bóg mieszka w naszych miastach. Codzienne karmienie się Eucharystią, jak to czynił Carlo, powoduje w nas taką przemianę, że, jak to powtarzał Sługa Boży, po każdej Komunii Św. nie jesteśmy już takimi samymi osobami. Dlatego ważne, żebyśmy prowadzili intensywne życie Eucharystyczne. Warto, żebyśmy korzystali z tego daru, który Bóg nam daje kiedy sprawowana jest Msza Św., czyli coś najbardziej niezwykłego na tym świecie. Możemy należeć do różnych ruchów, ale najważniejsze dla katolika jest umieszczenie Eucharystii w centrum swojego życia. Środkami najważniejszymi, najbardziej uduchowionymi naszego uświęcenia są sakramenty. Ponieważ są one bezpośrednim działaniem łaski, którą Bóg nam daje. Musimy karmić się Bożą pomocą. Nie mogę sam się uświęcić wykluczając działanie Boga. Jako katolicy wierzymy, że potrzebujemy pomocy Boga, którą otrzymujemy w sakramentach.
EdE JPII nr 13_ 8 października 2020
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Eucharystia przez swój ścisły związek z ofiarą na Golgocie jest ofiarą w pełnym sensie, a nie tylko w sensie ogólnym, jakby jedynie chodziło o zwykłe darowanie się Chrystusa jako pokarm duchowy dla wiernych, bowiem dar Jego miłości i Jego posłuszeństwa aż do ostatniego tchnienia (por. J 10, 17-18) jest przede wszystkim darem dla Jego Ojca. Oczywiście jest także darem dla nas, co więcej, dla całej ludzkości (por. Mt 26, 28; Mk 14, 24; Łk 22, 20; J 10, 15), ale głównie jest darem dla Ojca: jest to tajemnica «ofiary, którą Ojciec przyjął, odwzajemniając bezgraniczne oddanie swego Syna, kiedy Ten stał się posłuszny aż do śmierci (por. Flp2,8), swoim Ojcowskim oddaniem — a był to dar nowego Życia nieśmiertelnego w zmartwychwstaniu».
Przekazując Kościołowi swoją ofiarę, Chrystus pragnął również przyjąć za swoją duchową ofiarę Kościoła, który jest wezwany, aby składając ofiarę Chrystusa, ofiarowywał także samego siebie. Naucza nas o tym, w odniesieniu do wszystkich wiernych, Sobór Watykański II: «Uczestnicząc w Ofierze eucharystycznej, w źródle i zarazem szczycie całego życia chrześcijańskiego, składają Bogu Boską Żertwę ofiarną, a wraz z Nią samych siebie».