W co się wpatrujemy?
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas,
którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne.
To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie.
Jak często zdarza mi się wpatrywać w to, co niewidzialne? Kiedy ostatnio poświęciłam/em temu swój czas i uwagę? Jak często kieruję swój wzrok ku temu, co jest naszym celem? Skupiam się na tym, co nie przemija, ale trwa wiecznie?
Modląc się dziś za Wspólnotę, podziękujmy Jezusowi, że otworzył nam bramy nieba i nas tam oczekuje. Podziękujmy za ogień Jego miłości, który trawi na różne sposoby, oczyszczając i przemieniając nas w drodze do nieba. I powpatrujmy się w to, co niewidzialne…
Jezus w sypialni?!
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Dobre Słowo
Bardzo polecam przesłany przez Anetkę odcinek Niecodziennego Vloga o. Adama Szustaka pt. Jezus w sypialni?!
https://www.youtube.com/watch?v=btuCdRgrSfQ
Dlaczego warto? Bo bardzo aktualny dla nas jako Wspólnoty i osób świeckich w Kościele. Koniecznie posłuchajcie :)
Jeżeli jesteś z nami, to któż przeciwko nam
- Szczegóły
- Barbara i Marcin Lisowscy
- Kategoria: Modlitwy...
Uwielbiam Cię Panie, że dajesz zapewnienie, że jeżeli Jesteś z nami, to któż przeciwko nam...Ty dałeś się ukrzyżować za nas, a trzeciego dnia będąc u kresu, odniosłeś ostateczne Zwycięstwo, to przecież nie będziesz nas teraz potępiał. Ty jesteś jak kwoka, chcesz mieć nas pod swymi skrzydłami. Twoje miłosierdzie jest przeogromne, chwała Tobie Jezu. Ty nam dajesz swoją miłość i któż mógłby nas od niej odłączyć, utrapienie, ucisk, prześladowanie...głód, nagość, niebezpieczeństwo, miecz ? To wszystko jest tylko chwilowe, a Twoja Miłość jest wieczna i zawsze przy nas. Chwała Tobie Jezu!
Duch przychodzi z pomocą naszej słabości
- Szczegóły
- Aleksandra Kułan
- Kategoria: Dobre Słowo
Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch wstawia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
Na jednym z naszych spotkań formacyjnych była taka zachęta, aby prosić Ducha Świętego, aby modlił się w nas, ponieważ Duch Święty zna nas i nasze pragnienia i zna Boga i Jego pragnienia i On to wszystko potrafi połączyć w modlitwę, także wtedy, kiedy nie umiemy się modlić tak, jak trzeba.
TGD - Przyjdź jak deszcz https://www.youtube.com/watch?v=sgeAehJc2kA
Modląc się o 21:37 za Wspólnotę, trwajmy w dziękczynieniu za dar Ducha Świętego, który modli sie w nas, który przychodzi nam z pomocą na modlitwie. Dziękujmy też za to, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra (...)
Duc in altum - 30 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Św. Hieronim przypomina, że „nie możemy nigdy sami czytać Pisma świętego. Spotykamy zbyt wiele zamkniętych drzwi i łatwo błądzimy. Biblia została napisana przez lud Boży i dla ludu Bożego, pod natchnieniem Ducha Świętego. Jedynie w tej komunii z ludem Bożym możemy rzeczywiście dotrzeć z naszym „my” do istoty prawdy, którą Bóg chce nam przekazać”. Wielki uczony, dla którego „nieznajomość Pisma świętego to nieznajomość Chrystusa”, twierdzi, że eklezjalność interpretacji biblijnej nie jest wymogiem narzuconym z zewnątrz; Księga jest właśnie głosem pielgrzymującego ludu Bożego, i tylko w wierze tego ludu jesteśmy, jeśli tak można powiedzieć, odpowiednio „nastrojeni”, by zrozumieć Pismo święte. Autentyczna interpretacja Biblii musi harmonijnie współbrzmieć z wiarą Kościoła katolickiego. Św. Hieronim tymi słowami zwraca się do pewnego kapłana: „Bądź mocno przywiązany do tradycyjnej nauki, która została ci przekazana, byś mógł nauczać zgodnie ze zdrową nauką i odpierać argumenty tych, którzy jej się przeciwstawiają”.
Badania świętego tekstu abstrahujące od wiary, koncentrując się na strukturze tekstu i jego formach, mogą zwracać uwagę na ciekawe elementy, jednak tego rodzaju próba byłaby niechybnie jedynie wstępna i strukturalnie niepełna. Jak bowiem stwierdziła Papieska Komisja Biblijna, nawiązując do zasady przyjętej we współczesnej hermeneutyce, „tekst biblijny może właściwe zrozumieć tylko ten, kto sam przeżył to, o czym mówi tekst”. Wszystko to uwydatnia związek między życiem duchowym i hermeneutyką Pisma. Istotnie, „w miarę jak umacnia się życie Duchem Świętym czytelnika tekstów natchnionych, pogłębia się też zrozumienie rzeczywistości, o której mówią te teksty”. Głębia autentycznego doświadczenia eklezjalnego sprzyja lepszemu zrozumieniu autentycznej wiary w odniesieniu do słowa Bożego; i na odwrót, trzeba powiedzieć, że czytanie w wierze Pism prowadzi do wzrostu życia eklezjalnego. Możemy tu w nowy sposób pojąć znane stwierdzenie św. Grzegorza Wielkiego: „Słowa Boże wzrastają z tym, kto je czyta”. W ten sposób słuchanie słowa Bożego wprowadza w komunię kościelną z pielgrzymującymi w wierze i ją pogłębia.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 30.
Duc in altum - 29 października 2019
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
HERMENEUTYKA PISMA ŚWIĘTEGO W KOŚCIELE
Kościół właściwym miejscem hermeneutyki Biblii
Innym wielkim tematem, który wyłonił się podczas Synodu, a na którym pragnę obecnie skupić uwagę, jest interpretacja Pisma świętego w Kościele. Właśnie ścisły związek między słowem i wiarą wskazuje, że autentyczna hermeneutyka Biblii jest możliwa tylko w wierze Kościoła, dla której wzorem jest „tak” Maryi. Św. Bonawentura twierdzi że bez wiary nie ma klucza umożliwiającego dostęp do świętego tekstu: „To jest poznanie Jezusa Chrystusa, z którego biorą początek, jak ze źródła, pewność i pojmowanie całego Pisma świętego. Dlatego jest rzeczą niemożliwą, aby ktoś mógł je zgłębiać, by je poznać, jeśli najpierw nie ma wiary w Chrystusa, będącej lampą, bramą i fundamentem całego Pisma świętego”. A św. Tomasz z Akwinu, wspominając św. Augustyna, podkreśla z naciskiem: „Litera Ewangelii zabijałaby, gdyby wewnątrz nie istniała uzdrawiająca łaska wiary”.
Pozwala nam to przypomnieć podstawowe kryterium hermeneutyki biblijnej: właściwym miejscem interpretacji Biblii jest życie Kościoła. Stwierdzenie to nie wskazuje, że odniesienie do Kościoła stanowi zewnętrzne kryterium, któremu egzegeci powinni się podporządkować, ale że jest to wymóg samej natury Pism i tego, w jaki sposób formowały się one w czasie. Istotnie, „tradycje wiary kształtowały środowisko życia, którego częścią stała się działalność pisarska autorów Pisma świętego. Była ona powiązana również z uczestnictwem w życiu liturgicznym i w działalności zewnętrznej wspólnot, w ich świecie duchowym, w ich kulturze, a także w ich złożonych dziejach historycznych. Dlatego również interpretacja Pisma świętego wymaga od egzegetów wczuwania się w pełni w życie i wiarę wspólnoty wierzącej ich czasów”. W konsekwencji, ponieważ „Pismo święte powinno być odczytywane i objaśniane w tym samym duchu, w którym zostało spisane”, trzeba, żeby egzegeci, teologowie i cały lud Boży traktowali je zgodnie z tym, czym jest naprawdę – jako Słowo Boże, które się nam objawia za pośrednictwem ludzkich słów (por. 1 Tes 2, 13). Jest to stała prawda, zakładana również w samej Biblii: „żadne proroctwo Pisma nie jest do prywatnego wyjaśniania. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie” (2 P 1, 20-21). Zresztą, to właśnie wiara Kościoła uznaje Biblię za słowo Boże. Jak mówi wspaniale św. Augustyn, „nie wierzyłbym Ewangelii, gdyby nie skłaniał mnie do tego autorytet Kościoła katolickiego”. To Duch Święty, ożywiający życie Kościoła, uzdalnia do autentycznej interpretacji Pism. Biblia jest księgą Kościoła, a z jej immanencji w życiu kościelnym rodzi się również jej prawdziwa hermeneutyka.
Adhortacja Apostolska Ojca Świętego BENEDYKTA XVI – VERBUM DOMINI – O Słowie Bożym w życiu i misji Kościoła; nr 29.
WYSTARCZY ZIARNKO?
- Szczegóły
- Wanda Klima
- Kategoria: Dobre Słowo
"...królestwo Boże (...) podobne jest do ziarnka gorczycy..."
Czasami ulegamy przekonaniu, że musimy się wiele natrudzić, aby Bóg nas "dostrzegł". A dziś Pan mówi, że wystarczy bardzo niewiele. Odrobina naszego działania może przynieść ogromne rezultaty. Jedno słowo może zawrócić człowieka ze złej drogi, jeden gest życzliwości może dodać innemu skrzydeł. Bóg uwielbia nasze małe ubogie środki, bo chce, aby to z Niego była ta przeogromna moc, a nie z nas (por. 2 Kor 4,7). Nie lekceważmy zatem drobnych codziennych gestów miłości względem naszych bliźnich, bo kiedyś okaże się, że to na nich Pan budował Swoje królestwo.
Powierzając dziś Panu sprawy Wspólnoty prośmy Go o wrażliwość na to co małe, z pozoru nie znaczące, abyśmy potrafili tam dostrzec Jego działanie.